Η Παπαδιανή Βρύση. Η υδατοδεξαμενή (ποτιστήρι) του ενετού Darmaro στα Παπαδιανά των Λάκκων (17ος αι.μ.Χ.;).
Η εκκλησία του Αγίου Σταυρωμένου στην περιοχή Αγιάς Κυδωνίας Χανίων. Στις 22-4-1819 είκοσι Λακκιώτες, αφού πολιορκήθηκαν παγιδευμένοι στο εσωτερικό της εκκλησίας, σκοτώθηκαν όλοι, κατασφαγμένοι από πολλαπλάσιες δυνάμεις Τούρκων, θύματα προδοσίας.
Στη μεγάλη επανάσταση του 1866-1869 συμμετείχαν και οι Λακκιώτισσες. Το Νοέμβριο του 1866 εκατό ηρωίδες, πολεμώντας με πέτρες και όπλα, υπερασπίστηκαν μόνες τους, απέναντι σε πολλαπλάσιους Τούρκους, με επιτυχία, ένα στρατόπεδο ανεφοδιασμού των επαναστατών. (Σημ.: Το πρωτότυπο της φωτογραφίας βρίσκεται στο Πολεμικό Μουσείο Χανίων.)
Χατζή Μιχάλης Γιάνναρης (1831–1916). Ο Χατζή Μιχάλης Γιάνναρης, Γενικός Αρχηγός της επαναστατημένης Κυδωνίας στις επαναστάσεις του 1866–1898, αποτελεί μυθική μορφή για τους Λακκιώτες. Στο πρόσωπό του συνδυάζονταν αρμονικά ο ηρωισμός και η σοφία.
Αρχές του 20ου αιώνα – Ο Χατζή Μιχάλης Γιάνναρης ταξιδεύει, μαζί με συγχωριανούς του, προς τους Αγίους Τόπους
Εσωτερικό σπιτιού στους Λάκκους των αρχών του 20ου αιώνα. Φωτεινό, καθαρό, και μόνο με τα απαραίτητα…
Άνοιξη του 1959. Από την κεντρική πλατεία του χωριού , το «Σελί», με θέα τον Άγιο Αντώνιο. Καθισμένος διακρίνεται ο παππούς του γράφοντα Γεώργιος Χαρ. Κουτρούλης (Πρωτινός), σε ηλικία 36 χρονών, στην αυλή του καφενείου του. Αριστερά και πάνω διακρίνεται το καφενείο του Γεωργίου Ι. Σκουλά.
Ο Άγιος Αντώνιος, στο κέντρο του χωριού (αεροφωτογραφία). Η εκκλησία χτίστηκε το 1904 στη θέση πολύ μικρότερης και παλιότερης εκκλησίας.
Γενική άποψη του (μισού) χωριού από τη βορειοανατολική πλευρά (αεροφωτογραφία, τέλη του 20ου αιώνα).
Οι γειτονιές Σαριδιανά (κάτω) και Κεφάλα (πάνω) των Λάκκων. Σε πρώτο πλάνο (κάτω αριστερά) τα Μπιμπιανά, μια από τις παλιότερες γειτονιές του χωριού.
Άποψη της Κεφάλας από την αυλή της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου. Στο βάθος, πισω από το λόφο (δεν φαίνεται), βρίσκεται το νεκροταφείο του χωριού.
Η γειτονιά Βεριβιανά στην είσοδο – βορειοανατολική πλευρά – του χωριού. Η μεγαλύτερη σε έκταση γειτονιά, με τα σπίτια, κτισμένα σε αμφιθεατρική διάταξη, να έχουν θέα τα πανύψηλα Λευκά Όρη.
Από την αυλή του Αγίου Αντωνίου κοιτάζοντας προς το Βορρά. Στην κορυφή του λόφου Κάτω Σαβουρέ (στο βάθος) διατηρούνται τα ερείπια ενός από τους πολλούς πύργους (μικρά φρούρια) που είχαν κατασκευάσει οι Τούρκοι για να ελέγχουν το χωριό.
Κάτω από τη υδατοδεξαμενή (το κτίσμα, ενετικής τεχνοτροπίας, στο κεντρικό πάνω μέρος της φωτογραφίας) τοποθετούνταν οι στόχοι για το αγώνισμα της σκοποβολής στους αγώνες της «Τρίτης τω Σκολώ» στους Λάκκους.
Η κεντρική πλατεία του χωριού, το περιβόητο και άλλοτε πολυσύχναστο Σελί:
Σα θες να ‘δεις και να χαρείς όμορφα παλικάρια
να πας τη Τρίτη τω Σκολώ εις το Σελί στσι Λάκκους
(ριζίτικο τραγούδι)
Εις το Λακκιώτικο Σελί θα πάω να γλεντήσω
κι όσες περάσουν από ‘κει θα τσι καλημερίσω
(τοπική μαντινάδα)
Σήμερα (Μάρτης 2003), ερημιά…
Μνημείο στην αυλή του Αγίου Αντωνίου, στη μνήμη των είκοσι τριών Λακκιωτών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο βάθος (πίσω και αριστερά του μνημείου), βρίσκεται το μακρόστενο κτίριο του δημοτικού σχολείου, το οποίο έπαψε να λειτουργεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Στη κορυφή του λόφου Πάνω Σαβουρέ (στο βάθος), διατηρούνται, σε σχετικά καλή κατάσταση, τα ερείπια ενός ακόμη πύργου από την εποχή της τουρκοκρατίας.
Προτομή του Εμμανουήλ Γ. Μαυρογένη (1904–1987), Γενικού Διευθυντή Ο.Τ.Ε., στα προπύλαια του Αγ. Αντωνίου. Η προτομή κατασκευάστηκε με μέριμνα και δαπάνη των δεκάδων ευεργετηθέντων απ’ αυτόν Λακκιωτών.
Το Μνημείο Πεσόντων Λακκιωτών στην κεντρική πλατεία του χωριού, στο Σελί. Το Μνημείο εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2001 και κατασκευάστηκε με τη φροντίδα και τις δαπάνες όλων των Λακκιωτών, ντόπιων και της διασποράς. Το επιβλητικό αυτό μνημείο, το ψηλότερο της Κρήτης, με την ιδιαίτερη μορφολογία και θεματολογία του, φιλοτεχνήθηκε από το Χανιώτη γλύπτη Γιάννη Μαρκαντωνάκη.
